تفسير سوره قصص (21)
1381/12/08
- هدف بعثت پيامبران، اتمام حجّت بر مردم
- علم و عقل لازم است، كافى نيست
- بهانهگيرى و لجاجت، شيوه مخالفان راه حقّ
- معيار پذيرش سخن هدايت است
- نه توجيه، نه تضعيف، بلكه تكميل
- تحدّى قرآن، همراه با تخفيف و تحريك مخالفان
تفسير سوره قصص (21)
1381/12/08
مديريت امام حسين (عليه السلام) در نهضت عاشورا
1381/12/22
در قرآن کریم از خوردنی های فراوانی سخن به میان آورده است که در این مقاله به تعدادی از آنها می پردازیم.
یَخرَجُ مِن بُطونِها شَرابٌ مُختَلِفُ أَلوانُهُ فیهِ شِفاءُ للِناس" (سوره نحل / آیه 69)
از درون زنبور عسل ، شربتی به رنگهای گوناگون بیرون می آید که برای مردم شفابخش است .
هم چنین در آیه 15سوره محمد ( عسل مصفا ) از غذاهای بهشتی شمرده شده است .
در آیه 14 سوره قمر درباره کشتی نوح آمده: « و لقد ترکناها آیة فهل من مدکر » بعد ما همان کشتی را رها کردیم یعنی باقی گذاشتیم به عنوان یک آیت در عالم، آیا هست کسی که پند بگیرد؟
چیز عجیبی است! در مورد دو چیز است (که) در قرآن کریم این تعبیر آمده است، یعنی از این همه حوادثی که در امم گذشته بوده در مورد دو چیز قرآن مطلبی را گفته است که با عصر نزول قرآن تقریبا میشود گفت سازگار نبوده به این معنا که امر مجهولی بوده است.
یکی راجع به کشتی نوح است. قرآن میگوید ما این را باقی گذاشتهایم: « و لقد ترکناها آیة » یعنی از بین نرفته و معدوم نشده، و عجیب این است که در سالهای اخیر این قضیه چند بار مورد تأیید واقع شده که در همان کوهی که قرآن آن را " جودی " مینامد « و استوت علی الجودی » (هود/44) که میگویند کوه های آرارات است آثار و علائم یک کشتی بالای کوه (دیده شده است)
در این كه منظور از «صادِقِین» چه كسانى است، مفسران احتمالات گوناگونى داده اند. ولى اگر بخواهیم راه را نزدیك كنیم، باید به خود قرآن مراجعه كنیم، كه در آیات متعددى «صادِقِین» را تفسیر كرده است.
قرآن كریم نیز وقتی كه میخواهد اوصاف نیكان و مۆمنان را برشمارد میفرماید: نیكی و ایمان به خدا، منحصر به اقامهی نماز نیست؛ بلكه حقیقت ایمان آن است كه هم در مقام اعتقاد در انسان وجود پیدا كند و هم در مرحلهی عمل. در مرتبهی اعتقاد «مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ» و در مقام عمل «أُولئِكَ الَّذِینَ صَدَقُوا»؛ مۆمنین كسانی هستند كه دارای دو وصف بارزند:
1. ایمان به خدا دارند؛ 2. از حیث اخلاقی راستگویند.
علامهی طباطبایی(ره) در این زمینه میفرمایند:
قرآن، ملائکه، علما و شهدا، متعلمان و حافظان قرآن و خویشاوندان از دیگر کسانی هستند که مالک شفاعت برشمرده شده اند.
از نظر قرآن و روایات، شفاعت کنندگانی هستند که با اذن خداوند می توانند به شفاعت گنهکاران بپردازند و آن ها را به سوی کمال رهنمون شوند.
« وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسی أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقامًا مَحْمُودًا»؛ « و پاسی از شب را (از خواب برخیز و) قرآن (و نماز) بخوان؛ این یک وظیفه اضافی برای توست؛ امید است پروردگارت تو را به مقامی در خور ستایش برانگیزد».(1) مفسران معتقدند منظور از مقام محمود، همان شفاعت رسول خدا صلی الله علیه و آله است.
عذاب آخرت نتیجه قهری و حقیقت خود عمل است ؛ و عمل از عامل آن جدا شدنی نیست ؛ چون عامل ، علّت عمل است ؛ و جدایی معلول از علت محال است .
الف: عذاب ابدی شامل کسانی می شود که در مقابل حق گردن کشی کرده و راه حق را بر روی خود دیگران بسته اند . اینها با اینکه می دانستند خدایی هست و حجّت بر آنها تمام شده بود باز ایمان نیاوردند ؛ و نه تنها ایمان نیاوردند در مقابل خدا صف آرایی کرده و راه حق را بر روی مردم بستند ؛ نظیر ابلیس که از روی علم و از سر عناد با خدا ، راه حق را بر مردم می بندد یا مثل ابن ملجم که با کشتن امیرالمو منین (علیه السلام) تمام بشریت را از هدایت آن حضرت محروم کرد ؛ یا مثل شمر و ابن زیاد که باعث دوام ظلم تا روز ظهور موعود شدند .
تعداد صفحات : 77